ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Հիմա ես ավելի շատ եմ զգում հեքիաթների կարիք, քան առաջ, թեև միշտ ապրում եմ կախարդական աշխարհով տարված: Դրա պատճառով էլ դեռահասությանս տարիներին ստեղծեցի իմ երևակայական հեքիաթասացին, ով ամեն գիշեր իմ դղյակում բռնում էր ձեռքս՝ մահճակալի մոտ նստած, քունս հսկելով նա հեքիաթներ էր պատմում ինձ Հյուսիսի մասին: Մենք միասին գրում ենք հեքիաթներ, շա՜տ ենք սիրում …
Դեղին, հին ավտոբուսը դանդաղ հեռանում է ավանից, որտեղ ժամանակը վաղուց կանգ է առել, և մարդկանց համար էապես չեն տարբերվում գիշերն ու ցերեկը, շաբաթվա օրերը, երբ սարերի վրա քնած է գյուղը՝ բնությունը գրկած: Հետմիջօրեին, ուղևորները հազիվ երկու-երեք հոգի են լինում, ավտոբուսը ողողված է արևի լույսով, ապակիներին սահում են ծառերի կանաչ ստվերները: Գնալով, ավանը ավելի է փոքրանում, …
Կանգառը լքել են: Աշնան երեկոները ամեն օր ավելի են նմանվում ձմռան երեկոներին: Փոշոտ մայթերին ուշագնաց լինող տերևներին բանի տեղ դնող չկա: Տերևների կյանքը միապաղաղ է, ներծծված մի քանի գույներով: Ծառն էլ գիտի, որ մերկանալուց խուսափել չի կարող, ներում է տերևներին, մի փոքր դժվարությամբ, բայց քամուն էլ: Կտառապի ողջ ձմռանը, հետո իրեն լիարժեք կզգա ձյունով …
Խոսափողը տխուր անջատվեց: Ինչ-որ բան սարսռաց կոկորդումս: Ինչ-որ բան խաղաց աչքերումս: Ամառվա տապին աշնան կաթիլ աչքերումս: Թախիծը սահեց վրայովս, քսվեց պատերին ու փլվեց մաշված հատակին: Խոհանոցի սպասքը շրխկաց, ամաններին նստեց տագնապի փոշին: Էս ժամին մերոնք քնած են: Կարծում են, որ գիշերվա էս ժամին մարդ պիտի քնած լինի, որ ներսում ու դրսում լռել է …