ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Մարմինդ սև է, երգ ի՛մ, Հոգիդ` ճերմակ կարապ: Կանչդ, որ փաթաթել են Սառը օձերի գալարումներին, Լացդ, որ խորտակել են Հին եգիպտական ջրհորում անտակ` Ամենը հատուցում ունի, երգ ի՛մ: Նրանք, որոնց մարմինը սպիտակ է, Հոգին` մրուրի պես սև, Նայում են ստրուկի կորացած մեջքին Եվ չեն հասկանում ի ծնե տրված Ստրկությունն իրենց, Եվ չեն ճանաչում Ամենատեսին, …
Կանաչ սրտով աղջիկ, Դու ապրում ես վերջին աշունդ Կոպերին իմ: Ձեռքերս վերմակդ են, Հայացքս` գիշերազգեստդ ճերմակ: Կարոտի որդերը կրծում են մարմինս, Հոգիս տկարանում է ժամացույցում, Մերկությունդ հաց է, Բոլոր զինվորները սոված են Պատերազմից հետո: Կանաչ սրտով աղջիկ, Դու թաքցնում ես տառապանքդ Թխկիների տակ` մութ գիշերով, Լուսանները ճանկռում են հոգիդ, Չղջիկները լցվում են կոկորդդ, Ես կորցնում …
Ծաղիկներով օծիր մարմինս` Ես ուզում եմ զգալ ինձ հող… * Աշխարհին իջած Ամենատխուր գիշերն է այսօր. Դու վերադառնում ես տուն, Ուր քեզ չեմ սպասում… * Դու կգտնես մազափունջս քո ճերմակ բարձին, Ես կապրեմ ճաղատ օրերս` մենության գլխին… * Այդ կինը, ում դու նվիրեցիր կյանքդ` Կտեղավորի մարմինդ դագաղում Եվ կմաքրի ոտքերը այն հողի վրա, Որ պիտի …
Երկնքի սրտում մխրճված զնդան Եվ հիշողության սևասքեմ ամպեր` Ահա այսպես է մեռնում Իմ հոգին, Հիլդա՛: Քամին բերում է բույրը վարդերի Հեռավոր ափից հայրական իմ տան, Ես ճգնավոր եմ իմ կարոտներում, Կյանքը ուռկան է, Հիլդա՛: Աճյունս պահիր փոքրիկ սափորում, Մոխիրն իմ սրտի թող չճանաչի Հողն օտարների, հողը անանցյալ, Ի վերջո ես պատմություն եմ, Հիլդա՛: Այն …
Ներս արի: Փակ դուռը դատավճիռ չէ` Ես չեղարկում եմ հիասթափությունը: Աչքերդ թաղել ես հոգսերում օրվա Եվ չես նկատում` ինչպես եմ մեռնում Անկիրք հայացքում քո: Ես քեզ ներել եմ` վստահ քայլերով Հրաժեշտներդ պարտադրված, Ես քեզ ներում եմ, որ այսօր գալիս Արդեն մտածում ես` ո՞նց պիտի գնաս, Եվ ինչ խոսքերով համոզես դու քեզ, Թե դեռ կա հեքիաթ` …
Քո մարմինն ուներ գույնը գիշերվա, Դու սև սարդ էիր, Սալմա՛, Կին իմ սևամորթ, կին իմ մարդասպան, Օրերի ծաղկեփունջը ես տեղավորում էի Ծաղկամանում քո նեղ, ջրերում քո մութ, Դու գողանում էիր թախիծս Եվ անտերությունս ննջում էր անուշ Քո պիրկ կրծքերին, Ու աշխարհն այս, Սալմա՛, Բարակ իրանիդ ճանապարհն էր լոկ. Դու ինչու՞ մեռար ուրիշի կեղտոտ, Անսեր անկողնում, …
Քո երգած անձրևը, Վեռլե’ն, Մոխրի հոտ ունի, Թառամած ծաղկի բույրը վաղեմի` Ծաղկի ամոթխած, ծաղկի մահացած, Որ մոռացվել է արանքում էջի: Իմ քաղաքի վրա, Վեռլե’ն, Անձրևը մաղում է անվերջ, Ինչպես տառապանքները: Այն շաչում է կորերով բլուրների, Ինչպես մեր սրտերի ատելությունը` Լցնելով գետերն այնպես, Ինչպես սերն է լիացնում Սրտերը մեր: Այն թափվում է ալժիրյան ժայռերին Հարյուրամյակներով, Հովիտներին …
Այո՛, ես տգետ եմ, գազան եմ ես, ես լոկ գարշահոտ սևամորթ եմ, ես լափում եմ ճիճուներ և անտառային հատապտուղներ, հողից փորված արմատներ, ես ծածկում եմ ամոթույքս խոտի խրձերով, և իմ մարմինն իրար վրա դարսված սպի է, ես բազմակին են` որպես պավիան, ես գնում եմ կանանց, ես վաճառում եմ դուստրերին, կանաչ թուփն ինձ ծառայում է որպես …
Ամեն առավոտ Ես փնտրում եմ քեզ Երկու քայլ այն կողմ մեր տանից` Մեռյալների մեջ, Ամեն գիշեր Մթությունը Ավելի ու ավելի է այլանդակում մարմինները — Երկու քայլ այն կողմ մեր տանից` Թփերում դափնու: Ինձ ասում են` Թե ժանդարմները տարել են մարդուն` Նա այլևս չկա: Ամեն առավոտ ես փնտրում եմ քեզ Դիերի մեջ: Ես փնտրում եմ: Ես …
Բացվում է այգը, և ահա Պատկերը` արյունով ներկված, Հառնում է իմ դեմ: Բայց ձայնը երգում ու երգում է, Կարկաչում, թռչում է բլուրներն ի վեր` Եզերքն աքսորի, թախծի ու վշտի: Շուրջբոլորը լոկ քամի ու սառույց, Մահացու մրրիկ: Ձայնում է, սակայն Երգը հեռավոր, թե հալածանքը Չի տևի հավետ, որ դաղձը Կրկին ծաղիկ պիտի տա, Պտուղով օծվի թավ …