Զավեշտ Դավիթ Հովհաննեսին Խոսում էինք աղջիկներից․ սկսվեց կյանքից․ կինո, թատրոն, վերջն հանգում էր նկարներին, երբ Աղվանը մեջ մտավ, թե մեր գյուղում մի չաղ կնիկ կար, մեծ հետույքով, լիքը կրծքով, մի երկուսի քաշին կլիներ, շատ լավն էր, հե․ բայց շան տղի գելերը ոնց էին կերել, որ թողել էին ոսկորները։ * …
