Կարգ՝ Պոեզիա

  Ես քեզ նայում եմ աչքերի խորքում մահացած դիակների նման, ու իմ մտահորիզոնում գարշելի, փտած մարմնահոտ է գալիս, այդ դու ես նեխել սրտումս, այդ դու ես մեռել հոգուս մեջ, բայց ես շարունակում եմ քո հետ խաղալ նույն կոմեդիան, թե աշխարհում, որտեղ դու ես, այնտեղ նաև ես եմ:   *   Ու ես կարող եմ հիմա …

    Ցուրտ լռություն է շուրթերիդ կարմիր ձյուների վրա, ու մրսում են մերկ բառերն անշապիկ… Հեգ լռությունդ խաչաձևվվում է անտարբերության սնամեջ բնին, ու ցավախեժը ծորում է խորքից անկեղև սրտի…   Եվ արևելյան մի թախծոտ քամի մատներն է քսում քո սրտից կախված լարերին վինի. դու արտասվում ես` զմրուխտ աչքերիդ ցոլքերը դեղին փռելով ցավի շեկ հորիզոնին…   …

                      Այս գիշեր ամենախոշոր լուսինն էր, ո՞վ տեսավ; Կախվել էր երկնքից հսկա մեղրահացի պես – ու հմայված հայացքս բզզալով երկա՜ր պտտվեց իր շուրջբոլոր․․․   Մեղրահացի պես էր և բոլորյալ սպեղանու։ Եվ տաք, լույծ սաթի պես էր —  և ծորում էր իր՝ ասես ստինքից՝ սաթբերունի սեր։ …

                                Մայրս նման է հասարակ արևի. նայես, գնաս տուն և ապրես։     *   Ուրբաթ օրը մահիկի հետ ջերմ ես վարվել։ Կողով է շուլալվել կեռասին. կգրեի ամպերին քեզ համար։ Պիտի այսօր երազ տեսնեմ, որ մաշկիդ վրայով եգիպտացորեն եմ արտահանում …

      О, Всевышний, Ты захотел меня сотворить поэтом, и теперь время пришло мне представить отчет. Сердце мое полно благодарности, хоть я познал несчастья этой профессии. Չեսլավ Միլոշ     Սալմա     Եթե լինեիր իսպանուհի, քո աչքերը այդքան տխուր երևի թե չլինեին, Որովհետև տաք արյունդ այնտեղ հասկացված կլիներ սիրուն կերպով, Անխտիր կսիրեին քեզ …