Նա արթնանում է՝ զգալով, որ հայրը նախասրահում է, ականջ է դնում: Ականջ է դնում, երբ որդին խոր քուն է մտնում: Ականջ է դնում, երբ վեր է կենում ու շոշափելով որոնում տաբատը: Կոշիկները չի հագնում: Չի գնում խոհանոց՝ ուտելու: Նայում է հայելուն կիսախուփ …
Զոզ Հովսեփյան․ ‹‹Դեղին երջանկություն››․ պատմվածք
Մայրամուտն այրվում էր հորիզոնում: Անկյանք տերևները անտրտունջ ընկնում էին ճյուղերից՝ հանձնվելով աշնան բերած անխուսափելի վախճանին: Զբոսայգու արահետները լի էին գունազարդ տերևներով, որոնք անխնա կոտրատվում էին մարդկանց փութկոտ ներբանների տակ: Մեղմ քամին արշավում էր բոլոր ուղղություններով՝ փնտրելով անգթորեն հոգեվարքող հուշերը: Նոյեմբերը հասնում էր վախճանին, ծառերը մերկությունից դողում էին և սառնություն արտաշնչում: Զբոսայգու նստարաններից մեկին նստած …
Ալբերտո Մորավիա․ «Չինական շունը»․ պատմվածք
Այդ ձմռանը, չիմանալով էլ որ պատին տամ գլուխս, մտածեցի շուն որսալ և վերահանձնել: Բայց դա ոչ թե կոմունայի պահանջով, որն ի վերջո շներին ուղարկում էր մահվան, այլ հենց ինձ համար, որպեսզի վերցնեի թեյափող յուրաքանչյուր գողացած շան համար: Այդ գործի համար գնում էի էլիտար թաղամասերն այն ժամին, երբ …
Ալեքսանդր Եվսյուկով․ «Սանիչի նավակը»․ պատմվածք
Սանիչին մեր՝ Գրականության ինստիտուտի առաջին կուրսեցիներիս մոտ տեղավորեցին երեկոյան, երբ ընդամենը կես ժամ անց սենյակում ազատվեց երրորդ մահճակալը։ Այդպես նետում-թողնում են հնոտիները, որոնց վրա հոգնել են գայթել։ Նա կարճ թխկթխկոցից հետո ներս մտավ մռայլ քմծիծաղով և, առաջ-հետ տարուբերվելով, ինչ-որ անհասկանալի ողջույնի խոսք արտաբերեց։ Նրա մեջքի հետևում երևում էր հանրակացարանի պարետի մտահոգ դեմքը։ Վերջինս տպավորիչ …
Յասունարի Կավաբատա․ «Սիրային ինքնասպանություն». կարճ պատմվածք
Ամուսնուց նամակ ստացավ։ Դադարել էր սիրել նրան և լքել։ Առաջին նամակն էր՝ երկու տարվա ընթացքում։ Հեռավոր քաղաքից։ «Մի՛ տուր աղջնակին ռեզինե գնդակը։ Ես լսում եմ, թե ինչպես է նա զարկում այն հատակին։ Այդ ձայնից իմ սիրտն էլ է զարկում»։ Մայրը խլեց դստեր գնդակը։ Նա ինը տարեկան էր։ Հետո ամուսնուց ևս մեկ նամակ ստացավ։ Այն …
Ջոն Չիվըր․ «Հինգ-Քառասուն-ՈՒթ»․ պատմվածք
Վերելակից դուրս գալիս Բլեյքը տեսավ նրան: Մարդկանց մի խումբ, մեծ մասամբ տղամարդիկ, որ սպասում էին իրենց ընկերուհիներին, կանգնած էին նախասրահում, հայացքները՝ վերելակի դռներին: Կինը նրանց մեջ էր: Երբ Բլեյքը տեսավ նրան, նրա հայացքը՝ լի ատելությամբ ու վճռականությամբ, հասկացավ. նա իրեն էր սպասում: Չմոտեցավ: Ինչ ընդհանուր բան կարող էր ունենալ իր հետ: Խոսելու ոչինչ չունեին: …
Գայանե Մկրտչյան․ «Աղետ»․ պատմվածք
Դահլիճում հավաքվածների բվվոցն ակնթարթորեն կտրվեց: -Հարգելի՛ հայցվոր,- դիմեց դատավորը 80-ամյա Գրեյս Սթոունին՝ անբասիր ձյունաճերմակ մազերով, կարճլիկ, գիրուկ կնոջը,- ներկայացրե՛ք, խնդրեմ, Ձեր բողոքը: -Շա՛տ բարի, հարգելի դատարան, հե՛նց հիմա ներկայացնեմ, բա եկել հասել եմ այստեղ, որ լռե՞մ: Ո՛չ, պատմելու եմ, ողջ եղելությունը հատիկ-հատիկ պատմելու եմ: Ձեր երկարամյա աշխատանքի ընթացքում այսպիսի բան հաստա՛տ լսած չեք …
Արթուր Հայրապետյան․ «Որբերի օրհնություն կա ծառին»․ պատմվածք․ ցեղասպանության քրոնիկոն
Բայց մենք մեր ցեղի գերդաստանի գոյությամբ ապրեցինք։ Տատիս տատին գողացել էին։ Մեր Մեծ պապան գժվել էր, երբ իմացել էր կինը չկա։ Տատիս տատը փրկվել էր՝ ողջ էր մնացել, ու սերունդ էր տվել։ Մենք այդ …
Էլիզա Մխիթարյան․ «Որքա՞ն արժեն դրախտի տոմսերը»․ ցեղասպանության քրոնիկոն
Առաքելոց վանքի երկինքը հավերժ կապույտ է, հավերժ մաքուր, այն ժամանակ ինքնաթիռներ չկային, որ հետագիծ թողնեին ու կեղտոտեին վանքի ու երկնքի սերը: Այդ սահմանն անհասանելի էր բոլորին, որովհետև մարդիկ չէին նկատում երկնքի կապույտը: Մարդկանց խիղճը դեռ չէր տանջում կեղտոտված կապույտի համար, և երկնքի անհասանելիությունն իրեն այդչափ զգացնել չէր տալիս, որովհետև անսահմանության հետ սահմանագիծը երևում էր …
Ջոն Չիվըր․ «Անհայրենիք կինը»․ պատմվածք
Ես տեսա նրան գարնանը` դեպի Կամպինո ուղևորվող երրորդ և չորրորդ գնացքների միջև ընդմիջման ժամանակ: Գեղեցիկ ու հանգստավետ այդ ճանապարհին նրան ընկերակցում էր մի մորուսավոր տղամարդ՝ գրաֆ դե Կապրան, որն ըմբոշխնում էր կամպարին` ի դեմ հեռուստ տարածված լեռների ու դրանցից էլ վեր կուտակված խոժոռադեմ ամպերի, որոնք մեզ մոտ կվկայեին երեկոյան մի այնպիսի կատաղի …