ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
26 մայիսի 1978 Մաշա, հոգի՛ս, սա այսօրվա իմ երկրորդ նամակն է: Ավելի ճիշտ՝ սա քեզ ուղղված մի թերթ է օրագրից: Այս մեկն էլ անշուշտ ուղարկելու եմ քեզ: Թեկուզ մենախոսելով, միակողմանի, բայց գոնե զրույց է, և ավելին է ինձ համար, քան սոսկ զրույցը: Դու հիմա խուլուհամր ու կույր ես իմ հանդեպ, և ասես …
Բարև հայրիկ, սուրճս էլի սառեց՝ մտքերով ընկա։ Վաղուց չենք զրուցել, խուսափում էի, գիտե՛մ։ Մի հանգցրու ծխախոտը, միևնույն է խեղդվելու ենք, չէ՛, ոչ ծխից՝ ներսում ճնշված հարցերից։ Այս րոպեների դատարկությունը արձագանքում է իմ գլխում շատ և շատ պատասխաններով, որոնցից ոչ մեկն իմը չեն, բայցև իմն են։ Ինչու՞ են մարդիկ աշխարհը բաժանում լավի ու վատի, ճշտի …
Սվետլանային Ես չգիտեմ՝ ինչպես են մահանում մարդիկ։ Մենք տեսնում ենք դա, բայց ինքներս չենք մեռնում։ Իսկ երբ մեռնում ենք, դա տեսնում է ուրիշ մեկը։ Կան բաներ, որ պետք չէ իմանալ, որոնց մասին պետք չէ մտածել, դրանց մասին ոչ ոք ոչինչ չգիտի։ Գիտես, կյանքումս առաջին անգամ ուզում եմ իմ տունն ունենալ։ Հոգ տանել այդ …
հատված «Այրի՛ր ինձ, թող վառվեն տառերը, էջերը։ Եվ աչքերն արցունքոտվեն ծխից, որով կլցնեմ ես քո թոքերը։ Ներշնչիր վերջին անգամ, ինչպես առաջինը։ Ապա այրիր և քեզ։ Քո Վ․ (94-ի նոյեմբեր)»։ Մեզ կկոչեին սիրեկաններ գուցե, թեև մենք ինքներս նախընտրում էինք մեզ անվանել կիսասերներ։ Մարդիկ՝ առանց անցյալի և ապագայի, ներկայի գերիներ։ Եթե ինչ-որ մեկն հարցներ՝ ճի՞շտ է …
ՆԱՄԱԿ 16 Ուշ է դեպի երազը գնալու համար: Չեմ ուզում արթնացնել քեզ, որովհետև երազը բարձի աղմուկն է դառնում երբեմն: Քանի երազ է քարացել փափուկ բարձիդ մեջ քունդ չխանգարելու համար, և քանի քարացած երազում ես դու կանաչել մայիսյան վարդի պես: Երբ փակում ես աչքերդ, իմ տեսողությունը ապրում է քո հայացքի թափանցիկ հատակագծի առջև՝ իբրև …
ՆԱՄԱԿ ԹԻՎ 1 ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ պարոն Պոլ Ֆաբերին Հարգելի պարոն, Դուք մեծագույն տենչանքով եք վառվել արդիականության լուսարձակի ճառագայթները բևեռելու մի շատ պարզ և անհավակնոտ երգի վրա: Դասալիքը, որը դուք լսել եք ձայնասփյուռով և որի հեղինակը ես եմ: Դուք հակված եք եղել մտածելու, որ խոսքն այստեղ վերաբերում էր անցյալի, ներկայի և ապագայի բոլոր …
Էռնեստ Շևալյեին, 6 սեպտեմբերի, 1842թ. Կարդում եմ Ռոնսարի, Ռաբլեի, Հորացիոսի գործերը1, բայց քիչ-քիչ և երբեմն-երբեմն, այնպես, կարծես կոնֆետ եմ վայելում: Գրեթե բոլորի համար գրական սնունդ են թերթերը, պատմությունը կամ փիլիսոփայությունը, ճիշտ այնպես, ինչպես մեծահարուստները ամեն օր ուտում են տապակած կարտոֆիլ, տավարի խաշած միս, լոբի, կոտլետներ հորթի մսից՝ ջրելով դրանք խնձորի հյութով, գինով կամ …
Երբևէ մտածե՞լ ես, որ հանդիպումը մեկի հետ, ում այսօր տեսար՝ գուցե վերջինն էր… Եվ պարտադիր չէ, որ նա հեռանա կյանքից կամ էլ այն տեղերից, որտեղ սովոր էիր նրան տեսնել: Հնարավոր է՝ նա այլևս նույնը չլինի: Չլինի այնպիսին, ինչպիսին դու գիտեիր նրան: Հրաժեշտից ինչ-որ ժամանակ հետո միշտ էլ ափսոսանք զգում ես: Այդժամ հիշում ես ժպիտը, …
ՆԱՄԱԿ 1 Ես գիտեմ, թե որքան հեռու են իմ խոսքերը քո սրտից, ոչ մի բառ չի անցնում սրտիդ միջով, և չես հավատում: Մարդիկ բոլորը լույս են փնտրում (կամ գոնե փորձում են խոսել այդ մասին), սակայն երբ հայտնվում են լույսի մեջ, չեն հավատում, չեն գիտակցում, թողնում են պահը ու երբեմն հեռանում են իրենք իրենցից․․․ …
Չորանոցում Մեզ մոտ ծխախոտ չէին աճեցնում, այսինքն տեղ էլ չկար:Տեղ չկար, դրա համար ես էլ փոքր ծնվեցի, դպրոցում շարքի վերջում էի կանգնում, հիմա բոյով եմ, բայց խառն եմ կանգնում: Ծխախոտ աճեցնում էին հորեղբորս գյուղում։ Գլուխս ետ թեքելով գնում եմ, ինձ համար հետևություններ անում: Անցյալում մարդը եղել է փայլեցրած, յուղած աշխատանքային սարքավորում: Ամառները լինում էր, որ …