Ըստ միջնադարյան այրող երգերի լույսը շատացավ, Արթնացումի պահ եղավ հողեղեն իմ աչքերի մեջ, Եվ հարուստ էի ես, Ինչպես որ հողը գարնան շեմի մոտ, Նաև անզգա, Գինով արբեցած, Հին աստվածուհու ստինքների պես: Եվ կանգնել էի ես, Որ հայտնությունը հարություն տար ինձ Եվ պատկերավոր լռությամբ լցներ Երակներիս մեջ արթնացող ոգուն, Եվ թոկից փախած մարմնիս ձևերին Իր արեգնային …
