Ես գրում եմ մի երկրից, որտեղ արդեն քանի ամիս է՝ լուսաբացներն արտասվելով են գալիս, որտեղ տխրությունը թափվում է աշնանային տերևների նման, որտեղ ամեն օր մեռնում է հույսը։ Իմ երկրից լացի հոտ է գալիս․․․ Իմ երկրում պատերազմ էր․․․ Պատերազմից հետո տղաների հետ մեռնում են նաև աղոթքներդ, իսկ հավատիդ տաճարները մնում են փշալարերից այն կողմ․ հում, …
