ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Դիմանկար Մանկությունը իմ հիշատակներ է այգուց Սևիլյան, լուսաշող պուրակ, որտեղ կիտրոնի ծառն է կանաչում. ջահելությունս՝ շուրջ քսան տարի հողում Կաստիլյան. պատմությունն է իմ՝ դրվագներ, որոնք հիշել չեմ ուզում: Ես սրտակեր չեմ, ո՛չ Մանյարա[1] եմ, ո՛չ իսկ Բրադոմին[2] — հագուստիս անփույթ վիճակի մասին դուք գիտեք արդեն — իմ սիրտը սակայն խոցվել է …
ՃԱՅԵՐ Փոթորկի անվախ հեծյալներ, ձեր մթին աչքերում հիշողությունն է խորտակված նավերի, անուրջներն անիրական ընկնում են թևերիցդ։ Դուք ընկղմվում եք խավարում ծովի մակընթացող օրորոցի, անտարբեր նրա տրամադրությանը, կամ սավառնելով ու խլելով կերակուրը՝ ելնում եք նորեն՝ անհագ , թեթևամտորեն․․․ Շրջվում եք ու փոխում գորովազուրկ ուղղությունը ձեր՝ չսիրված ուրիշ թռչուններից, և այդ անհոգի ճիչերում ծաղրող արձագանքն է …
Դատավարություն Արևելքն անիծում է ու գրկում մազերս, Հետո հազար անգամ շնորհակալություն հայտնում նրանց, Ովքեր գովերգում են։ Բոլոր անիծվածները սպանված են։ Իր արյունը, իմ բոլոր վախերը, բոլոր գիշերները Որոնք ես տվեցի հայրենիքին՝ նա պաշտպանում է։ Ես նրա կողքին էի իր հեղափոխության պահին և չէի ամաչում վճարել գինը, որովհետև ես իմ սիրո հետ եմ, անգամ …
Այսօր ես չեմ վախենում, այս օրը ինձ անկեղծ ու անպաշտպան է թվում, և համարձակվում եմ ուրախանալ, որովհետև ապրում եմ, որովհետև ապրում եմ մի ձևով, որը միայն ես գիտեմ, ես կարող եմ, մի կյանք՝ միլիարդավոր կյանքերի մեջ… Բայց իմն ասում է մի բան, ինչ ոչ ոք չի կարող ասել: Դա եզակիությունն է յուրաքանչյուր կյանքի: Զվարճալի …
Անցողիկություն I Մտածել, որ մահը վերջն է ամենի Եվ օրն ամենայն Անբարեգութ կորուստ է մի, Եվ զարկը դաժան Լուծում է մեզ սև խոռոչում Հավերժական ոչնչի, Ինչ էլ մնաց՝ մոմն է դողդոջուն Ուշահայտ լույսի: Բոլորին է այն վիճակված: Մոլուցքը հավկուր՝ Մոլեգնումն …
Սպիտակ մարդու բեռը Առե՛ք բեռը սպիտակ մարդու – Հեռուն ճամփեք Որդիներիդ – Աքսորական արեք անտուն՝ Ծառա կարգեք ձեր ճորտերի, Թող դիմադրեն զենքը ձեռքին Ձեր այդ դժնի ու չարագույժ Խաժամուժին քստմնելի՝ Դիվաբարո ու խուժադուժ: Առե՛ք բեռը սպիտակ մարդու – Համբերությամբ …
Գարուն Ակացիայի բույրով սահում է գարունը զարմանքիդ մեջ Ժամանակն ասում է ես հազարկանաչ եմ ու ծաղկում եմ շատ գույների մեջ Արևը կանչում է ծիծաղով բաշխում եմ ձեզ կրկին ջերմություն ու փայլ Հողի շունչն եմ ես շշնջում է օդը Յասամանը բուրում է մեզ թարմ * Մենություն …
I Դյութում է մեզ հավիտյան թարմությունը քո պերճ, ո՜վ երջանիկդ վարդ, քանզի ներփակ՝ ննջում ես ինքդ քո մեջ, հանգստանում՝ թերթերիդ մեջ ընկղմված: Ամբողջի մեջ արթնացած՝ միջուկն է քո լուռ ննջում, մինչդեռ շուրթեր անհաշիվ նրբավար մի հպումով սրտիկին են քո դիպչում, …
Սոնետ Ա. Գրում ենք մենք, թե խոսում, կամ դիտում կողքից, Աննկատ ենք միշտ, քանզի գոյը մեր ներհուն Կարելի չէ ներմուծել գրքի մեջ, խոսքի: Մեր հոգին դուրս է մեզնից՝ անսահման հեռու: Որքան էլ մեծ զորությամբ մեր մտքերն օժտենք, Որ մեր հոգին դառնալով՝ այն ի հայտ բերի, Տարանջատ են, անհաղորդ սրտերը մեր դեռ: …
Ձոն Սալվադոր Դալիին Մի վարդ բարձրուղեշ՝ քո երազների պարտեզում բացված: Կոփանված անիվ՝ համաձուլվածքում մաքուր պողպատի: Լեռը մերկացած գաղջ մառախուղից տպավորապաշտ: Եվ գորշությունը՝ պատվարն իր զիջող ամենավերջին: Նոր նկարիչներն արվեստանոցում իրենց սպիտակ ամուլ ծաղիկն են կտրում արմատից քառակուսաձև: Սենի ջրերում սառցազանգվածն է մարմարաճերմակ …