ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Այնտեղ՝ իմ տառապանքների վերջում, Դուռ կար։ Լսիր ինձ․ այն, ինչ կոչվում է մահ, Հիշում եմ։ Բարձունքում աղմկոտ է, Կեչիների ճյուղերի թափահարում։ Հետո՝ դատարկություն։ Լույսի սկավառակը Առկայծեց երաշտավոր հողի վրա։ Ողջ մնալ այդքան սարսափելիորեն՝ Զգալով ինքդ քեզ Թաղված կավահողում։ Բայց սա էլ անցավ․ այն, ինչից վախենում ես, Հոգի լինել ի զորու չէ, Խոսել, կտրուկ …
Իմ հոգին Իմ հոգին կարող է փոխանցել և չիմանալ ճշմարտությունը իմ հոգին կարող է միայն լալ ու ծիծաղել և ձեռքերը ծալել, իմ հոգին չի կարող հիշել և պաշտպանել իմ հոգին չի կարող դիտարկել և հաստատել: Երեխա ժամանակ ես տեսա օվկիանոսը. այն կապույտ էր պատանության տարիներին ինձ մի ծաղիկ հանդիպեց. այն կարմիր էր …
Դիմանկար Մանկությունը իմ հիշատակներ է այգուց Սևիլյան, լուսաշող պուրակ, որտեղ կիտրոնի ծառն է կանաչում. ջահելությունս՝ շուրջ քսան տարի հողում Կաստիլյան. պատմությունն է իմ՝ դրվագներ, որոնք հիշել չեմ ուզում: Ես սրտակեր չեմ, ո՛չ Մանյարա[1] եմ, ո՛չ իսկ Բրադոմին[2] — հագուստիս անփույթ վիճակի մասին դուք գիտեք արդեն — իմ սիրտը սակայն խոցվել է …
ՃԱՅԵՐ Փոթորկի անվախ հեծյալներ, ձեր մթին աչքերում հիշողությունն է խորտակված նավերի, անուրջներն անիրական ընկնում են թևերիցդ։ Դուք ընկղմվում եք խավարում ծովի մակընթացող օրորոցի, անտարբեր նրա տրամադրությանը, կամ սավառնելով ու խլելով կերակուրը՝ ելնում եք նորեն՝ անհագ , թեթևամտորեն․․․ Շրջվում եք ու փոխում գորովազուրկ ուղղությունը ձեր՝ չսիրված ուրիշ թռչուններից, և այդ անհոգի ճիչերում ծաղրող արձագանքն է …
Դատավարություն Արևելքն անիծում է ու գրկում մազերս, Հետո հազար անգամ շնորհակալություն հայտնում նրանց, Ովքեր գովերգում են։ Բոլոր անիծվածները սպանված են։ Իր արյունը, իմ բոլոր վախերը, բոլոր գիշերները Որոնք ես տվեցի հայրենիքին՝ նա պաշտպանում է։ Ես նրա կողքին էի իր հեղափոխության պահին և չէի ամաչում վճարել գինը, որովհետև ես իմ սիրո հետ եմ, անգամ …
Այսօր ես չեմ վախենում, այս օրը ինձ անկեղծ ու անպաշտպան է թվում, և համարձակվում եմ ուրախանալ, որովհետև ապրում եմ, որովհետև ապրում եմ մի ձևով, որը միայն ես գիտեմ, ես կարող եմ, մի կյանք՝ միլիարդավոր կյանքերի մեջ… Բայց իմն ասում է մի բան, ինչ ոչ ոք չի կարող ասել: Դա եզակիությունն է յուրաքանչյուր կյանքի: Զվարճալի …
Անցողիկություն I Մտածել, որ մահը վերջն է ամենի Եվ օրն ամենայն Անբարեգութ կորուստ է մի, Եվ զարկը դաժան Լուծում է մեզ սև խոռոչում Հավերժական ոչնչի, Ինչ էլ մնաց՝ մոմն է դողդոջուն Ուշահայտ լույսի: Բոլորին է այն վիճակված: Մոլուցքը հավկուր՝ Մոլեգնումն …
Սպիտակ մարդու բեռը Առե՛ք բեռը սպիտակ մարդու – Հեռուն ճամփեք Որդիներիդ – Աքսորական արեք անտուն՝ Ծառա կարգեք ձեր ճորտերի, Թող դիմադրեն զենքը ձեռքին Ձեր այդ դժնի ու չարագույժ Խաժամուժին քստմնելի՝ Դիվաբարո ու խուժադուժ: Առե՛ք բեռը սպիտակ մարդու – Համբերությամբ …
Գարուն Ակացիայի բույրով սահում է գարունը զարմանքիդ մեջ Ժամանակն ասում է ես հազարկանաչ եմ ու ծաղկում եմ շատ գույների մեջ Արևը կանչում է ծիծաղով բաշխում եմ ձեզ կրկին ջերմություն ու փայլ Հողի շունչն եմ ես շշնջում է օդը Յասամանը բուրում է մեզ թարմ * Մենություն …
I Դյութում է մեզ հավիտյան թարմությունը քո պերճ, ո՜վ երջանիկդ վարդ, քանզի ներփակ՝ ննջում ես ինքդ քո մեջ, հանգստանում՝ թերթերիդ մեջ ընկղմված: Ամբողջի մեջ արթնացած՝ միջուկն է քո լուռ ննջում, մինչդեռ շուրթեր անհաշիվ նրբավար մի հպումով սրտիկին են քո դիպչում, …