ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Նոր էր արթնացել, պատուհանից տեսավ ծիրանենու ուսին ժպտացող ծաղիկները: Հագավ շորերը, ձեռքով անվասայլակը մոտեցրեց անկողնուն, նստեց անվասայլակի վրա և մոտեցավ պատուհանին: Վարագույրը հետ քաշեց, բացեց պատուհանը: Արևն ու քաղաքը արթնացել էին՝ մարդիկ չկային: Փողոցները դատարկ էին, մայթերը հանգիստ շունչ էին քաշում, այգիները կարծես ազատագրվել էին ծխախոտի ծխից ու մնացորդներից: Կանգառի նստարանին նստած էր մուրացիկ …
Սվետլանային Ես չգիտեմ՝ ինչպես են մահանում մարդիկ։ Մենք տեսնում ենք դա, բայց ինքներս չենք մեռնում։ Իսկ երբ մեռնում ենք, դա տեսնում է ուրիշ մեկը։ Կան բաներ, որ պետք չէ իմանալ, որոնց մասին պետք չէ մտածել, դրանց մասին ոչ ոք ոչինչ չգիտի։ Գիտես, կյանքումս առաջին անգամ ուզում եմ իմ տունն ունենալ։ Հոգ տանել այդ …
Այսօր առավոտյան նայում էի մեր խաղողի վազին. փթթել է: Արևի ջերմ շողերը մանկան պես փաթաթվել էին ճյուղերին, իսկ ես նայում էի երկնքի աչքերին ու նախանձում: Դու երևի չես էլ նկատել, որ արդեն գարուն է, մարդիկ ինչ -որ բանի ծնունդը չեն նկատում, փոխարենը մահը աննկատ չի անցնում, այնքան շատ ուշադրություն ու հույզեր են նվիրում այդ …
Կար-չկար քաղաքի հեռավոր արվարձաններից մեկում ապրող մի բանաստեղծ կար։ Նրա լինելու մասին կարող էին հաստատել այնտեղ վաղուց ի վեր ապրող բնակիչները, որոնք համեմատաբար վերջերս էին նկատել, որ իրենց հարևանությամբ մի նոր մարդ է հայտնվել։ Ամեն առավոտ նրանք տեսնում էին, թե արևածագից առաջ նա ինչպես է բացում իր սենյակի լուսամուտը և երազկոտ հայացքով նայում հորիզոնին, …
Նոր ծնված երեխայի ավետիսը շեմքից դուրս էր թռչում, թե չէ, Լուսիկ բաջին (էդպես էին բոլորն իրեն դիմում) առաջինն էր իմանում, նոր ծնվածին օրհնանք էր տալիս, հորը՝ աչքալույս, ամեն անգամ նույն, բառի շալն ու շապիկը չփոխած խրատն ու խորհուրդն էլ՝ ծննդկանի սկեսրոջը․ — Տե՛ս, հա՛, քեզ անկշտում չպահես, յուղիդ ամանն էլ՝ փակ։ Ծննդկանը մինչև խավիծ …
Վեր կենալ, արթնացում, մի քիչ ալարկոտ քայլվածք, տաք, կապտավուն եզրերով բաժակը զգալ ափի մեջ: Շունչդ խառնի՛ր բաժակից հոսող կաթնագույն շնչի հետ, թո՛ղ ներսդ հոսի այն, հետո ներսդ կճանաչի հոտերը, կյանքի հոտերը, եթե իհարկե բացվի, եթե դու բացես: Ճիշտ նույն զգացողությունն է, ինչ ունենում է նորածինը, երբ իր մատղաշ թաթիկներով առաջին անգամ հպվում է արտաքին աշխարհի …
Ժուկով-ժամանակով երկու ընկեր էին ապրում, որոնք իրար այնքան էին սիրում, որ երդվել էին. ով ամուսնանա առաջինը, պետք է կանչի ընկերոջը որպես ամուսնության վկա, նույնիսկ եթե նա գտնվի աշխարհի ծայրում: Որոշ ժամանակ անց ընկերներից մեկը մահանում է: Մյուսը, որ պետք է արդեն ամուսնանար, չգիտեր ինչ անել, և խորհուրդ է հարցնում խոստովանահորը: — Բանը …
Նա մի գեղեցիկ, փոքրիկ, կարմրուկ ձկնիկ էր։ Աչքերը բացել էր փոքրիկ, հարմարավետ, լուսավոր ակվարիումի մեջ։ Ինչպես աշխարհի մյուս ձկները՝ հրճվել, հիացել երկրի գունագեղությամբ, երազել, խաղացել, զվարճացել․․․ բայց, ակվարիումի մեջ։ Ու նա սիրելին էր մյուս բոլոր ձկների ու տանտիրոջ կարմրաթուշ, պատանի տղայի, ով ամեն օր, կերակրում էր ակվարիումի ձկներին։ Չէ՞, որ, ինքն ամենափոքրն էր, ամենասիրունը․․․ …
Մի թագավոր է լինում: Ունենում է երեք որդի: Երկուսը խելացի և հնարամիտ են լինում, երրորդը՝ քչախոս ու ինքնամփոփ: Այդ պատճառով էլ եղբայրները մտածում են, թե նա պակասամիտ է, և անունը դնում են Հիմարիկ: Երբ թագավորը ծերանում է, սկսում է հաճախակի մտածել մահվան մասին և թե որդիներից որ մեկին պիտի թողնի իշխանությունը: Օրերից մի օր …
Մարդը էգոիստ արարած է, ասել է թե՝ անգամ սիրելուց ինքն իր համար է անում: Սկզբում չէի հավատում, հետո, երբ ես սիրեցի, հասկացա, որ իմ սերն ավելի ուժեղ է, քան նրա, ում ամենաշատն էի սիրում: Թեև կան բաներ, որ մենք անում ենք անգիտակցաբար: Սիրելու համար թանկ վճարելու, հետո երբ թողնում են մեզ, մենք դառնում …