ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Գյուղում ապրող երեխաների մաշկը, որքան վառվում ու կոշտանում է արևից, քամուց, հողից, նրանք այնքան քնքշանում, բարակում են ներսից, դառնում են զգայուն, դառնում են անպաշտպան. առանց մաշկի են դառնում: Նրանք՝ ամաչկոտ, արևի պաչիկները այտերին, մազերը` խառը, հորթը քշում են հանդից, որովհետև անձրև է և արագ են քշում, որ չթրջվի հորթը: Աշխարհն այլ ընթացք ունի,երբ ոտնաթաթդ …
Մանկությունս խառնել էի աղունին ու փռել արևի տակ չորանալու: Հանկարծ ինձնից թաքուն վերցրի մի բուռ ցորնահատ ու պահ տվի ամռան տաք սևահողին։ ․․․Գարունքվա «կապը կտրած» հավը քուջուջ էր անում։ Մի քանի ծլած ցորեն գտավ։ Կտուցն աջ ու ձախ տանելով՝ սկսեց առանձնացնել ծլերի բարալիկ ու խճճված ոստերը։ Մեկեն հիշեցի իմ թաղած հատիկները։ Վեր թռա։ …
26 մայիսի 1978 Մաշա, հոգի՛ս, սա այսօրվա իմ երկրորդ նամակն է: Ավելի ճիշտ՝ սա քեզ ուղղված մի թերթ է օրագրից: Այս մեկն էլ անշուշտ ուղարկելու եմ քեզ: Թեկուզ մենախոսելով, միակողմանի, բայց գոնե զրույց է, և ավելին է ինձ համար, քան սոսկ զրույցը: Դու հիմա խուլուհամր ու կույր ես իմ հանդեպ, և ասես …
ԳՐԱՆՑԱ«ՄԱՏՅԱՆԻ» ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ ․․․Թեև հո՜ւյժ մերժելի եմ։ Գրիգոր Նարեկացի, «Մատյան ողբերգության», Բան ԺԲ, Ա ՊԱՐՈՒՆԱԿ ՅՈԹ Սուրահ 7 Րոպեական թուլության պահին …
Բարև հայրիկ, սուրճս էլի սառեց՝ մտքերով ընկա։ Վաղուց չենք զրուցել, խուսափում էի, գիտե՛մ։ Մի հանգցրու ծխախոտը, միևնույն է խեղդվելու ենք, չէ՛, ոչ ծխից՝ ներսում ճնշված հարցերից։ Այս րոպեների դատարկությունը արձագանքում է իմ գլխում շատ և շատ պատասխաններով, որոնցից ոչ մեկն իմը չեն, բայցև իմն են։ Ինչու՞ են մարդիկ աշխարհը բաժանում լավի ու վատի, ճշտի …
«Իմ նվիրած երիցուկները, որ վաղուց դրված են դաշնամուրիդ վրա, զգույշ կվերցնես, կդնես մի կողմ, կբացես դաշնամուրն, ու հազար տարվա ծանոթի նման կնայեք իրար։ Ձեռքով կսրբես ստեղների վրայի դարավոր փոշին ու կփորձես հիշել այն միակ երաժշտությունը, որ սովորել էիր նվագել։ Ու նվագեցիր մեն մի անգամ։ Հիմա երևի մոռացել ես նոտաները, բայց հոգ չէ, սիրելի՛ս, դու …
Արդեն մեկ ժամ կլիներ, ինչ նստած էր հեռախոսի մոտ՝ աթոռակին. սիրելիի զանգին էր սպասում: Նա խոստացել էր այդ օրը կապ հաստատել, իսկ ինչ խոստանում է, անպայման, կատարում է: Երբ նրա մասին էր մտածում, սիրտը կարոտով էր լցվում: Ինչքա՞ն ժամանակ էր անցել իրենց վերջին հանդիպումից հետո: Երե՞ք ամիս: Չո՞րս: Չէր կարողանում հստակ հիշել, միայն …
Ժամը ինն է, մութ է՝ մութ, ինչպես գայլի ստամոքսում։ Սեթը, փորձելով շունչը պահել և հնարավորինս անաղմուկ լինել, նայում է խոտի դեզին։ Հևասպառ վազել է` հանգստանալը դժվար է, խոտի դեզի մեջ մանկուց իր սրտի մեջ ապրած և արդեն մեծացած Մարեն է ՝ հանգիստ մնալը դժվար է։ Մարեն մենակ չէ, իսկ Սե՞թը, Սեթը մենակ է, ինչպես …
Նոր էր արթնացել, պատուհանից տեսավ ծիրանենու ուսին ժպտացող ծաղիկները: Հագավ շորերը, ձեռքով անվասայլակը մոտեցրեց անկողնուն, նստեց անվասայլակի վրա և մոտեցավ պատուհանին: Վարագույրը հետ քաշեց, բացեց պատուհանը: Արևն ու քաղաքը արթնացել էին՝ մարդիկ չկային: Փողոցները դատարկ էին, մայթերը հանգիստ շունչ էին քաշում, այգիները կարծես ազատագրվել էին ծխախոտի ծխից ու մնացորդներից: Կանգառի նստարանին նստած էր մուրացիկ …
Սվետլանային Ես չգիտեմ՝ ինչպես են մահանում մարդիկ։ Մենք տեսնում ենք դա, բայց ինքներս չենք մեռնում։ Իսկ երբ մեռնում ենք, դա տեսնում է ուրիշ մեկը։ Կան բաներ, որ պետք չէ իմանալ, որոնց մասին պետք չէ մտածել, դրանց մասին ոչ ոք ոչինչ չգիտի։ Գիտես, կյանքումս առաջին անգամ ուզում եմ իմ տունն ունենալ։ Հոգ տանել այդ …