Մեր արյունը Դարձյալ Արմատավորվում է: Թվում էր, Թե մենք մոռացել ենք Ամեն բան, Բայց հողը մեր` Մանկության օրոցքն ընկած, Նորից այրվում է նախկին հրդեհով: Նույնիսկ գնդակահարված` Մարդը եղունգները խրում է հողը, Նույնիսկ գնդակահարված` Նա փորձում է իր վրա քաշել Սավանը հողի` Իբրև մի վերմակ,- Շատ շուտով շնչավորները Տեղ չեն ունենա ննջելու համար, Իսկ հողի տակ` …
