Հեղինակ՝ Երևանյան Էսքիզ

  In saecula saeculorum   1   դեռ գոյությունից առաջ լույսն իջավ խավարի մեջ, աշխարհը տեսանելի դարձավ ու հողը սկսեց կլանել լույսը   գիտակցումից հետո լույսը դատապարտվեց մթությանը բանականության անդունդների   բայց հոգին, որ դեռ լույս էր, գտավ իր հայելին ամենախոր անդունդի մեջ, որ իրենը չէր, բայց լույս էր՝ իր տեսքով և նմանությամբ   2 …

  Մանկությունը․․․   — Ամենակարող է։ Մանկությունը գեղեցիկ շրջան է՝ անվախ երազանքներով լի։ Մանկությունը չի մտածում՝  կստացվի՞, թե՞ ոչ, մանկությունը վախ չի ճանաչում, միայն սիրել ու զգալ գիտի։ Երեխան զգալով է գնում այս կամ այն մարդու գիրկը ու չի սխալվում՝ լավ ու վատ «ձյաձյաների» ու «ծյոծյաների» հարցում։ Մանկությունը պարզապես մոռացկոտ է, մեծանում է դառնում վախկոտ …

  Վաղուց արթնացել ես, փորձում ես անկողնուցդ հավաքել գիշերվա կտորտանքը, չես նկատում, որ մնացել ես երազի մեջ։ Ասես ծանր քար լինես քեզանից կախված, որն անհնար է շարժել կամ գլորել այս ու այն կողմ։ Դժվարությամբ մարմինդ հանում ես անկողնուց, հագնվում ես, լվացվում, դուրս ես նետվում պարապ մարդու շտապողականությամբ։ Փողոցն անցնում ես վազելով, ճիշտ նույն կերպ, ինչպես …

Երեք քայլ չհերիքեց քեզ մոտ հասնելու համար։ Ուժս կամաց-կամաց չոքեց դռան առաջ ու շտապեց խոնարհվել փշոտ ծաղիկներով լի ծաղկամանի աջ մասում։ Սերը կիսատ է նրա ներկայությամբ, բայց ուժիս կեսը թողել եմ անցյալի սպիտակ ճահճում, որ չտեսնելու տամ, բայց կարմիր արևը մոռացել է իմ ճայերի մասին, որոնց հիշողությունն անչափելի է։  Իմ ճայը եկել ու շոյում է …

  Կրիայի դեմ փորձարկած առաջին անհաջող մրցավազքից հետո հասկացա, որ հենց այնպես մի քանի քայլ գցելով երբեք տեղ չես հասնի։ Որպեսզի քայլդ հաղթական ավարտ ունենա՝ այն պետք է սրտիցդ գնա, ու մի հրեշտակ էլ զորավիգ լինի քեզ։ Ամաչում եմ խոստովանել, բայց կրիային հաջողվեց հասնել և անցնել երկրորդ փորձից, այն էլ միայն հրեշտակի օգնությամբ. պարզապես  ձե՞ռքը …

    — Ա՛յբ Բե՛ն Գի՛մ   — Դա՛ Ե՛չ Զա՛   — Է՛ Ը՛թ Թո՛   — Ժե՛ Ինի՛ Լյո՛ւն   — Խե՛ Ծա՛ Կե՛ն   — Հո՛ Ձա՛ Ղա՛տ   — Ճե՛ն Մե՛ն Հի՛   — Նո՛ւ Շա՛ Ո՛   — Չա՛ Պե՛ Ջե՛   — Ռա՛ Սե՛ Վե՛վ   — Տյո՛ւն Րե՛ …

  Ռզգանը խիտ, փայլուն մազեր և խոշոր, ամուր մատներ ունեցող տղամարդ է․ քայլելիս նրա բարձր հասակը երբեմն երերում է, մեջքը ճկվում, նմանվում է ծռված որթատունկի։ Վերջերս իրականացել է Ռզգանի փայփայած երազանքը. Ռզգանը նոր գոմ է կառուցել։ Գյուղում Ռզգանի բոլոր եզդի ազգակիցներն այդ մասին են խոսում։ Ոչ ոք չի էլ պատկերացնի, թե ինչքան է Ռզգանը չարչարվել …

Օրերս Երևանյան Էսքիզ հրատարակչությունը լույս կընծայի արդի գրող Օֆելի Դալաքյանի «Նրան, ով նամակներ չի կարդում» կարճ պատմվածքների գիրքը։ Գրքի ստեղծման պատմության, առանձնահատկությունների, գրադարանավարի աշխատանքի, արդի գրականության մասին զրույցը հեղինակի հետ՝ ստորև։             Գրադարանային աշխատանքը՝ գրականությանը սեր խոստովանելու ևս մեկ միջոց․․․   — Սիրած օբյեկտիդ մոտ լինել է նշանակում նաև։ Գրադարանում հնարավորություն …