ԺԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ / ԳՐԱԿԱՆ & ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՀԱՐԹԱԿ
Երևանյան Էսքիզ գրական/մշակութային հարթակը ներկայացնում է՝ «Ուխտագնացություն դեպի Լռություն» նախագիծը․ շարքի առաջին հոլովակը նվիրվում է նկարիչ, երաժիշտ-կատարող, մանկավարժ Արտակ Բարսեղյանին և Արցախյան նորօրյա պատերազմում զոհված զինվոր տղերքի լուսավոր հիշատակին․․․ Արտակ Բարսեղյանը պատերազմի առաջին օրերից կամավոր օգնություն էր հասցնում վիրավոր տղերքին։ Արտակը զոհվեց 2020 թվականի հոկտեմբերի 15-ին՝ հերթական օգնությունը զինվոր եղբայրներին հասցնելուց հետո, Մեղրի — …
2020 թվականի նոյեմբերի 6-ին Երևանի FRIEND’S HOUSE art սրճարանն իր հյուրընկալ դռներն էր բացել արցախցի այն բալիկների առաջ, որոնք պատերազմական իրավիճակով պայմանավորված՝ ժամանակավորապես բնակվում են ՀՀ մարզերի, Երևանի կացարաններում։ Մի խումբ մտավորականներ, արվեստի գործիչներ այցելել էին երեխաներին՝ կիսելու նրանց հետ իրենց հերթական օրը, նվիրելու դրական լիցքեր՝ նախապես մշակված կրթական և ժամանցային տարատեսակ ծրագրերով։ Ծրագիրն …
Ցանկացած պատերազմ հեքիաթի մահ է․ քանի դեռ կաս, քանի դեռ զարկում է սիրտդ, քանի դեռ ապրում ես՝ #նվիրիր_հեքիաթ։ 2020 թվականի Հոկտեմբերի 13-ին «Երևանյան Էսքիզ» գրական/մշակութային հարթակի, հրատարակչության կողմից նախաձեռնած #Նվիրիր_հեքիաթ նախագծի շրջանակներում մի խումբ մտավորականներ այցելեցին Մուղնու Սուրբ Գևորգ եկեղեցու հյուրընկալ տանիքի ներքո ապաստանած արցախցի երեխաներին։ Հանդիպումը հագեցած էր և բովանդակալից․ սկիզբն ազդարարվեց ավանդույթ դարձած ծանոթանալով, երեխաների «սրտի …
Ցանկացած պատերազմ հեքիաթի մահ է․ քանի դեռ կաս, քանի դեռ զարկում է սիրտդ, քանի դեռ ապրում ես՝ #նվիրիր_հեքիաթ։ 2020 թվականի Հոկտեմբերի 10-ին կայացավ «Երևանյան Էսքիզ» գրական/մշակութային հարթակի, հրատարակչության կողմից նախաձեռնած #Նվիրիր_հեքիաթ նախագծի առաջին հանդիպումը՝ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Սևան քաղաքի կացարանում ժամանակավորապես ապաստանած արցախցի մանուկների հետ։ 120 երեխաները և նրանց հետ հանդիպման եկած մտավորականները բաշխվեցին 4 խմբի՝ ընթերցումներն …
Ցանկացած պատերազմ հեքիաթի մահ է․ քանի դեռ կաս, քանի դեռ զարկում է սիրտդ, քանի դեռ ապրում ես՝ #նվիրիր_հեքիաթ։ 2020 թվականի Հոկտեմբերի 10-ին կայացավ «Երևանյան Էսքիզ» գրական/մշակութային հարթակի, հրատարակչության կողմից նախաձեռնած #Նվիրիր_հեքիաթ նախագծի առաջին հանդիպումը՝ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Սևան քաղաքի կացարանում ժամանակավորապես ապաստանած արցախցի մանուկների հետ։ 120 երեխաները և նրանց հետ հանդիպման եկած մտավորականները բաշխվեցին 4 խմբի՝ ընթերցումներն …
Ցանկացած պատերազմ հեքիաթի մահ է․ քանի դեռ կաս, քանի դեռ զարկում է սիրտդ, քանի դեռ ապրում ես՝ #նվիրիր_հեքիաթ։ 2020 թվականի Հոկտեմբերի 10-ին կայացավ «Երևանյան Էսքիզ» գրական/մշակութային հարթակի, հրատարակչության կողմից նախաձեռնած #Նվիրիր_հեքիաթ նախագծի առաջին հանդիպումը՝ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Սևան քաղաքի կացարանում ժամանակավորապես ապաստանած արցախցի մանուկների հետ։ 120 երեխաները և նրանց հետ հանդիպման եկած մտավորականները բաշխվեցին 4 խմբի՝ ընթերցումներն …
Ցանկացած պատերազմ հեքիաթի մահ է․ քանի դեռ կաս, քանի դեռ զարկում է սիրտդ, քանի դեռ ապրում ես՝ #նվիրիր_հեքիաթ 2020 թվականի Հոկտեմբերի 10-ին կայացավ «Երևանյան Էսքիզ» գրական/մշակութային հարթակի, հրատարակչության կողմից նախաձեռնած #Նվիրիր_հեքիաթ նախագծի առաջին հանդիպումը՝ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Սևան քաղաքի կացարանում ժամանակավորապես ապաստանած արցախցի մանուկների հետ։ 120 երեխաները և նրանց հետ հանդիպման եկած մտավորականները բաշխվեցին 4 խմբի՝ ընթերցումներն …
Այնտեղ՝ իմ տառապանքների վերջում, Դուռ կար։ Լսիր ինձ․ այն, ինչ կոչվում է մահ, Հիշում եմ։ Բարձունքում աղմկոտ է, Կեչիների ճյուղերի թափահարում։ Հետո՝ դատարկություն։ Լույսի սկավառակը Առկայծեց երաշտավոր հողի վրա։ Ողջ մնալ այդքան սարսափելիորեն՝ Զգալով ինքդ քեզ Թաղված կավահողում։ Բայց սա էլ անցավ․ այն, ինչից վախենում ես, Հոգի լինել ի զորու չէ, Խոսել, կտրուկ …
Մերժելով ինքս ինձ, մերժելով սեփական կաշիս ես փորձում եմ փրկվել, որովհետև կաշին դավաճան է, սիրտը դավաճան է: Կաշվի տակ ցավն է ծորում, երկարում: Ցավը ճկվում է, խեղդում: Միջանցքները զուգահեռ ձգվում են մի տեսակ անհասկանալի. սպիտակ չէին ու սև էլ չէին, սև ու սպիտակ էին միաժամանակ: Մեկը քշտել էր թևքերը, հունցել էր արագ, ճկուն ու …
Ամռանը, երբ հաճախ կնոջս գործուղում են Կանադա, և ես մնում եմ մենակ փոքրիկ մեր բնակարանում, մադրիդյան եռուզեռը, մարդկային անդադար հոսքն ու քաղաքի վրա ծանրացած հեղձուցիչ օդը դառնում են անտանելի: Վերցնում եմ համակարգիչս, մեկ-երկու գիրք, ուսապարկիս մեջ լցնում եմ մի քանի օրվա համար նախատեսված հագուստ, գցում եմ այդ ամենը մեքենայիս բեռնախցիկն ու գործի գցում շարժիչը: …