Գետերով արի,
ու թափ տուր գիշերը
կոպերիդ իջած
երգը վախճանի:
Ինչ-որ տեղ հաստատ
ապրում է մեկը`
փաթաթված սպասման
տաք թիկնոցի մեջ,
ով չի վախենում
քանդակված ցավից`
թիկունքդ գրկած:
Գետերով արի:
Ջրերին թափված
ծաղկաթերթերով
ես կլվանամ
ոտքերդ հոգնած,
ես քեզ կսիրեմ
ամենասկզբից…
Թարգմանությունը` Մարգարետ Ասլանյանի
Կորեա
